Sejm zatwierdził pomoc dla frankowiczów

Na ostatnim posiedzeniu Sejm przyjął kilka poprawek do ustawy o szczególnych zasadach restrukturyzacji walutowych kredytów mieszkaniowych w związku ze zmianą kursu walut obcych do waluty polskiej. Ważna poprawka zakłada, że osoby korzystające z rządowej pomocy mogą mieć większe mieszkanie (limit 100 mkw. zamiast 75 mkw.) i dom (limit 150 mkw. zamiast 100 mkw.). Posłowie zmienili również podział kosztów całej operacji (na korzyść kredytobiorców).

Ustawowa pomoc nadal ma dotyczyć osób z zadłużeniem powyżej 80% wartości mieszkania (LtV > 80%). W pierwszym roku do programu pomocowego powinny zostać zakwalifikowane osoby, które posiadają dług większy niż 120% wartości lokum. Niezależnie od poziomu wskaźnika LtV, zasady pomocy mają wyglądać następująco:

1. Bank oblicza obecne zadłużenie, jakie miałaby dana osoba po zaciągnięciu kredytu rozliczanego w złotym (z tą samą kwotą, marżą i liczbą rat).
2. Bank wylicza różnicę pomiędzy aktualnym zadłużeniem frankowicza i zadłużeniem wynikającym z porównywanego kredytu w złotym.
3. Bank umarza 90% kwoty obliczonej w punkcie numer 2) i oblicza różnicę pomiędzy sumą rat porównywanych kredytów w CHF i PLN.
4. Kredytobiorca musi zwrócić 10% różnicy obliczonej w punkcie numer 2) oraz rekompensatę za niższe raty „frankowego” kredytu (patrz punkt numer 3). Suma tych zobowiązań będzie spłacana równolegle z kredytem hipotecznym. Oprocentowanie dodatkowego i niezabezpieczonego kredytu powinno być równe stopie referencyjnej NBP (obecnie: 1,50%).
5. Główny kredyt (z hipoteką) ma być rozliczany w złotych. Jego początkowa wartość będzie taka sama, jak zadłużenie wynikające z kredytu wspomnianego w punkcie numer 1). Po całej operacji przewalutowania i umorzenia długu bank musi pozostawić dotychczasowy poziom marży.

Na razie nie wiadomo, czy Senat zatwierdzi opisywane reguły pomocy. Większość (58 głosów) w wyższej izbie Parlamentu posiada Platforma Obywatelska. Ta partia opowiada się za równym podziałem kursowego długu. W takim wariancie kredytobiorca musiałby spłacić 50% różnicy między saldem kredytu walutowego i złotówkowego (patrz punkt numer 2).


(A.P.)